Blajfer-Weintraub Bogusława
Blajfer-Weintraub Bogusława (24.10.1945, Stalińsk – 24.02.2002, Bielsko-Biała), działaczka opozycji demokratycznej w czasach PRL.
W 1964 r. związała się ze środowiskiem „komandosów”. W jej mieszkaniu spotykała się początkowo grupa studentów związanych z Józefem Dajczgewandem, jednym z przywódców protestu studenckiego w marcu 1968 roku. W lutym 1968 r. zbierała we Wrocławiu wśród studentów podpisy pod petycją do Sejmu, wyrażającą sprzeciw wobec decyzji zakazującej wystawiania w Teatrze Narodowym Dziadów oraz „polityce odcinania się od postępowych tradycji narodu polskiego”. Podczas wydarzeń marcowych w 1968 r. pisała i kolportowała ulotki, częściowo produkowane w domu za pomocą wyżymaczki pralki Frania. W sierpniu 1968 r. wraz z Andrzejem Sewerynem i Eugeniuszem Smolarem drukowała i dystrybuowała ulotki protestujące przeciwko interwencji państw Układu Warszawskiego w Czechosłowacji. 30 sierpnia 1968 r. została aresztowana, a 23 września 1969 r. skazana na trzy lata więzienia za próbę obalenia ustroju państwa. Na mocy amnestii w 1969 r. zmniejszono jej wyrok do półtora roku, z uwzględnieniem okresu aresztowania. W więzieniu przebywała do grudnia 1970 roku.
Treść hasła została przygotowana przez dr Martynę Rusiniak-Karwat
w oparciu o jego pełną wersję dostępną w portalu Wirtualny Sztetl:
Blajfer-Weintraub Bogusława
Bibliografia:
Friszke A., Anatomia Buntu. Kuroń, Modzelewski i komandosi, Kraków 2010.